چکیده

آموزش از راه دور، روش یادگیری است که از سالها قبل در دنیا رایج بوده. در گذشته با ارسال نامه و در حال حاضر با استفاده از شبکه اینترنت. اما با شروع همه گیری کرونا در بهمن 1398، در ایران، شاید این نوع آموزش شکل بسیار جدی تری به خود گرفت. دراین مقاله به بررسی تجربیاتی در زمینه نحوه تعامل بهتر با دانش-آموزان، فعال نگاه داشتن آنها در زمان تدریس و ایجاد انگیزه برای خود راهبری آنها در یادگیری پرداخته شده است. همچنین راهکارهایی برای چگونگی بررسی و ارائه تکالیف، ارزشیابی از میزان یادگیری و تفاوت های نحوه ارزشیابی در آموزش های حضوری و غیر حضوری ارائه گردیده است. به نظر می رسد، در این نوع آموزش، برای ایجاد یادگیری پایدار، باید در تمامی مراحل فرآیند یاددهی- یادگیری، از تهیه محتوا تا ارزشیابی، روشهای معمول و سنتی دچار تغییر و تحول شوند. در این میان شاید مهمترین نکته ایجاد تعامل و ارتباط دو سویه و تا حد ممکن بین آموزشگر و فراگیران باشد. برای رسیدن به این مقصود، نقش عوامل محیطی مانند خانواده، محیط یادگیری و همچنین پلتفرم ارائه آموزش، غیر قابل انکار است. می توان گفت با گذشت زمان و به کارگیری تجربیات آموزشگران، در تمام کشورها، در زمینه آموزش مجازی، می شود تا حد زیادی معایب این روش آموزشی را تعدیل کرد و بر مزایای آن افزود.

کليدواژه ها

آموزش مجازی، دانش آموزان، یادگیری، ارزشیابی

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
, 1400 , تجربه هایی در فرآیند آموزش مجازی , سیزدهمین همایش ملی آموزش