چکیده

بحران کرونا وجه تمایز مهمی با سایر بحران های طبیعی دارد و آن ویژگی همه گیری و شیوع سریع، آسان و غافل-گیرکننده است. این بیماری یکی از مهم ترین علایق اجتماعی انسان، یعنی نیاز و تمایل او به ارتباط با «دیگری» را با محدودیت مواجه کرده و نوعی «هراس» از مواجهه با «دیگری» برانگیخته است و بار دیگر «تنهایی» انسان را به او یادآوری می کند. این شرایط برای انسان کنونی بسیار رنج آور است و از این رو وی تمام سعی خود را در پیدا کردن امکان هایی برای «آزادی» از این حدود به کار گرفته است که یکی از آن ها پناه بردن به فضای مجازی، به عنوان ساحت دومی برای زندگی است. چنین وضعیّتی قرابت قابل توجهی با نگرش اگزیستانسیالیستی به زندگی انسان مدرن دارد. مقاله حاضر بحران کرونا را در پرتو آراء فلاسفه اگزیستانس و با رهیافت پدیدارشناسانه مورد تفسیر قرار می دهد و بر این اساس مدعی است اگزیستانسیالیسم الگوی نظری مطلوبی جهت فهم زندگی کنونی انسان در سایه بحران کرونا است و اساسا این وضعیّت را می توان شاهدی بر درستی بخش قابل توجهی از دعاوی فلاسفه اگزیستانس در باب انسان مدرن تلقی کرد. فهم این وضعیّت با رویکردی اگزیستانسیال معانی مهمی از زندگی انسان کنونی را آشکار می-کند؛ معانی همچون وابستگی شدید انسان امروزی به تکنولوژی و فاصله گرفتن از ابعاد روحانی خود، ترس از فاصله گرفتن از اجتماع و بی صبری برای رهایی از محدودیت ها از جمله این معانی هستند که دوری انسان امروز از زندگی اصیل را بیان می کنند و در عین حال امکان هایی را برای توجه به این نوع از زندگی می گشایند.

کليدواژه ها

بحران کرونا؛ اگزیستانسیالیسم؛ نگرش ابزاری؛ دیگری؛ هراس؛ تنهایی

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
حمزه عالمی چراغعلی , 1400 , رویکردی اگزیستانسیال به زندگی در سایه کرونا , نخستین همایش ملی فرهنگ