چکیده

پرستش و نیایش و بحران کرونا(بررسی فلسفی-کلامی کارکرد دعا در زمان شیوع بیماری ها) دعا به عنوان یکی از راه های ارتباطی بین خدا و انسان همواره مورد توجه بشر بوده است. حقیقت دعا و نحوه و میزان تأثیر و شرایط استجابت آن از مسائلی است که در ادیان و مکاتب مختلف مورد بحث قرار گرفته است. تاثیر دعا در زندگی انسان قابل انکار نیست، اما نحوه تأثیر دعا در امور مادی و از بین بردن ناگواری ها و امراض مسأله ای است که نیازمند توجه به کارکرد دعا از نظر فلسفی و کلامی است. در زمان شیوع بیماری های همه گیر مانند کرونا، اثر دعا بر روی بیماری چه می تواند باشد؟ آیا دعا در کنار تلاش های پزشکی می تواند انسان را از بیماری حفظ کند یا موجب بهبودی فرد مبتلا شود؟ این پژوهش با تکیه بر مبانی فلسفه و کلام اسلامی به این نتیجه رسیده است که دعا دارای دو اثر روحی و روانی و اثر طبیعی و مادی است. اثر روحی و روانی دعا این است که در شخص دعا کننده ایجاد آرامش و صبر می کند و اثر مادی و طبیعی دعا این است که آنچه دعا کننده خواسته است می تواند به واسطه علت طبیعی غیر عادی یا علت غیر طبیعی تحقق پیدا کند. اما دعا شرط کافی برای تحقق امور مادی نیست و در نتیجه صرفا با دعا نمی توان به خواسته های زندگی دست یافت.

کليدواژه ها

واژگان کلیدی نیایش، دعا، کرونا، مبانی فلسفی، مبانی کلامی

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
مرتضی حسین زاده , 1400 , پرستش و نیایش و بحران کرونا(بررسی فلسفی-کلامی کارکرد دعا در زمان شیوع بیماری ها) , نخستین همایش ملی فرهنگ